معنی نادره گو - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(دِ رَ / رِ)

عمل نادره گو. نادره گفتن. لطیفه گفتن

(دِ رَ / رِ فَ)

آن که دارای شعبده و نیرنگهای عجیب و غریب باشد. (ناظم الاطباء)

(دَ سَ)

نادره گو:
ساقیان نادره گویندۀ شیرین ادا
مطربان چابک طمغاجی حاضرجواب.
مختاری غزنوی

نغز گویی عمل نادره گوی. نادره گوینده. نادره گوی: ساقیان نادره گویند شیرین ادا مطربان چابک طمغاجی حاضر جواب. (مختاری)

کسی که امری نامشهود را بازگو کند: فرو گفت از این شیوه نادیده گوی نبیند هنر دیده عیب جوی. (سعدی. لغ)

هنرمند، فریبکار آنکه دارای فنی جالب توجه وطرفه است، مشعبد شعبده باز

شعبده باز، مشعبد

گاو ماده

گاو نر

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما